ارزیابی داخلی برنامه‌های آموزش مهندسی ایران

 در چند دهۀ اخیر، تنوع رشته‌های تحصیلی و تعداد دانش‌آموختگان مهندسی ایران به‌نحو بی‌سابقه‌ای افزایش‌یافته است. در این سالها، به‌دلیل اعمال نظام برنامه‌ریزی متمرکز در آموزش‌عالی، محتوای برنامه‌ها و سرفصلهای دروس در همۀ مراکز آموزشی کم و بیش یکسان بوده است. این در حالی است که محصولات این مراکز؛ یعنی دانش‌آموختگان از درجات مختلفی از توانایی برخوردار بوده‌اند و روشی نیز برای ارزیابی آنها در دسترس نبوده است. امروزه، در کشورهای پیشرفته روشهای کم و بیش یکنواختی برای ارزیابی برنامه‌های آموزش مهندسی و تواناییهای دانش‌آموختگان به ‌کارگرفته می‌شود. ارزیابی برنامه¬های آموزشی می‌تواند در سه سطح داخلی، ملی یا بین‌المللی صورت گیرد. در غیاب یک سیستم مستقل ملی ارزیابی و تضمین کیفیت آموزش مهندسی، و موانعی که در راه ارزیابی بین‌المللی وجود دارد، در دسترس‌‌ترین روش، اجرای ارزیابی داخلی است. مقایسۀ برنامه‌های آموزش مهندسی با آموزشهای مشابه در کشورهای پیشرفته نشان می‌دهد که برنامه‌های آموزش مهندسی کشور ما بیشتر بر دانش‌افزایی‌ تأکید و توجه کمتری بر توسعه مهارتها و نگرشهای دانش‌آموختگان دارد. در این مقاله، فرایند ارزیابی و ملاکهایی که به این منظور توسط مراکز بین‌المللی به ‌کار گرفته می‌شود، تشریح شده¬اند و الگویی برای ارزیابی داخلی ارائه شده است. ارزیابی داخلی به شناسایی کاستیهای برنامه¬ها و مرتفع کردن آنها منجر می¬شود و برنامه‌های آموزش مهندسی کشور را برای ارزیابی در سطح ملی و بین‌المللی آماده می¬کند.